مقایسه کمی خردزیستگاه‌ها در جنگل‌های خزان‌کننده با سابقه مدیریتی متفاوت (مطالعه موردی‌: جنگل گلبند- نوشهر)

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی خردزیستگاه‌ها در پارسل 317 (پارسل مدیریت­شده)­ و پارسل 318 (پارسل شاهد) سری جمند گلبند واقع در نوشهر مازندران انجام شد. روش آماربرداری منظم تصادفی با ابعاد شبکه 200×100 متری و قطعات نمونه 10 آری انتخاب شد. در هر قطعه نمونه نوع و تعداد هر یک از خردزیستگاه‌های تعریف شده ثبت گردید. همچنین گونه­ درخت میزبان هر خردزیستگاه تعیین شد و قطر برابرسینه آن اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان ­داد که میانگین تعداد در هکتار درختانی که میزبان انواع خردزیستگاه قرارگرفته­اند در پارسل مدیریت­شده 1/28 اصله و در پارسل شاهد 7/26 اصله است و با انجام آزمون t مشخص شد که این اختلاف معنی‌دار نمی­باشد. میانگین تعداد انواع خردزیستگاه در هکتار در پارسل مدیریت­شده و پارسل شاهد بدین شرح بوده است: درخت دارای شکاف سطحی 6/0 و 3، خشکه‌دار سرپا 6/5 و 5/11، خشکه­دار افتاده 6/5 و 4/5، دارکوب زده 4/4 و 4/5، سرشکسته 5 و 8/0، قارچ­زده 6/0 و 5/1، ریشه­کن­شده 6/0 (فقط در پارسل مدیریت‌شده) و درخت حفره­دار و در حال پوسیدگی 10 و 8/3. نتایج آزمون من‌ویتنی نشان داد که تنها بین میانگین تعداد درخت حفره‌دار و در حال پوسیدگی بین دو پارسل تفاوت معنی­داری وجود دارد، اما در پارسل مدیریت­شده تعداد درختان میزبان خردزیستگاه‌ها در طبقات قطری 30 و 60 سانتی‌متر نسبت به پارسل شاهد بیشتر است و در طبقه قطری90 سانتی‌متر، پارسل شاهد دارای تعداد درختان میزبان بیشتری نسبت به پارسل مدیریت­شده است؛ اما تفاوت معنی­داری از لحاظ تعداد درختان میزبان در طبقات قطری مختلف در دو پارسل مشاهده نشده است. در پارسل مدیریت­شده گونه ممرز و در پارسل شاهد گونه راش میزبان خردزیستگاه‌های بیشتری بوده­اند. البته در هر دو پارسل گونه راش میزبان خردزیستگاه‌های متنوع‌‌تری قرارگرفته ­است.